ေၾသာ္

ျမဴေတြက မနက္ရွစ္နာရီေက်ာ္ ေပမယ့္ ေကာင္းေကာင္းမကြဲေသး။ ရန္ကုန္ေဆာင္းက ခ်မ္းခဲလွတာမုိ႔ ခ်မ္းတုန္ခ်မ္းခိုက္ေအးသည့္ အရသာေလးကိုႏွစ္သက္စြာခံစားလုိ႔။
ဂ်ာနယ္ေတြကိုဗန္းေပၚမွာ ျဖန္႔ ခင္းရင္းသူ႔မ်က္လံုးေတြကလမ္း တစ္ဖက္ဆီသို႔ မၾကာခဏေရာက္ လ်က္။
စာမေရးတတ္လို႔၊ စာမ်ားေရး တတ္ရင္သူျမင္ေနရတဲ့ျမင္ကြင္းေလး ကို စာေရးလိုက္ခ်င္ရဲ႕။
ၾကည့္ေလ..ျမဴမကြဲတကြဲ မွာ ဖယ္ရီေစာင့္ေနတဲ့အစ္မေလးတစ္ ေယာက္ (သူ႔ထက္ငယ္ေပမယ့္ ေကာင္မေလးလို႔မသံုးရဲ)ေစ်းသည္ ဆုိတာက ..ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ ၀ယ္သူကိုေတာင္ အစ္မ၊ အစ္ကိုလုိ႔ ေလးစားသမႈနဲ႔ေခၚရတာပဲ။
ပုဂၢလိကဘဏ္တစ္ခုမွာလုပ္ ေနတယ္ဆုိတာဖယ္ရီကားေပၚက ဆံဆိပ္ႀကီးႀကီးရယ္၊ အစ္မေလး ရင္ဘတ္ကတံဆိပ္ရင္ထုိးေလးရယ္ ေၾကာင့္သိသာပါတယ္။
အဲဒီအစ္မေလးကဖယ္ရီေစာင့္ ရင္းနဲ႔သူ႔ဆုိင္ဘက္ကိုလည္းကြက္ ၾကည့္၊ ကြက္ၾကည့္သူ႔ကိုၾကည့္တာလို႔ အထင္မႀကီးလုိက္ပါနဲ႔ဦးေနာ္။ သူ႔လို လမ္းေဘးေစ်းသည္အိမ္ေထာင္ သည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္မိန္းကေလးကၾကည့္မွာလဲ။
သူ႔ကိုၾကည့္တာမဟုတ္ဘူး။သူ႔ ဆုိင္မွာ ဂ်ာနယ္လာ၀ယ္ေနက် အစ္ကိုေလးတစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ တာေလ။
သူ႔အတြက္ကေတာ့တစ္ပတ္ ငါးရက္မွာဗုဒၶဟူးတစ္ရက္ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ရက္ေလးရက္မွာမနက္ပိုင္း ႐ုပ္႐ွင္တစ္ခုကိုၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးၾကည့္ ေနရသလိုပင္။
မၾကာခင္ ပိုၿပီးလွပတဲ့ ႐ုပ္႐ွင္ တစ္ခုအျဖစ္အသက္၀င္လာဦးမယ္ လို႔လည္းထင္ေနမိတယ္။
မထင္ဘဲေနႏုိင္႐ိုးလား။ အစ္ကုိေလးကလည္း ဂ်ာနယ္သာ ၀ယ္ေနတာ။ မ်က္လံုးကအစ္မေလး ရွိေနရာကို ေ၀့ခနဲ၊ ကြက္ခနဲၾကည့္ တတ္တယ္။ အစ္မေလးနဲ႔မ်ား အၾကည့္ခ်င္းဆံုရင္ႏွစ္ေယာက္သား ၿပံဳးလိုက္ၾကေသး။
သူ႔ဆီမွာတစ္ပတ္ေလးေစာင္၊ ေလးရက္လာ၀ယ္တဲ့အစ္ကိုေလးကို သူအားမရလိုက္တာ။ ဒီေလာက္ အၾကည့္ခ်င္းေတြဆံု၊ အၿပံဳးေတြ ဖလွယ္ေနၾကမွေတာ့ဖြင့္ေျပာလိုက္ ပါလားလို႔ေပါ့။
အစ္မေလးကလည္း အစ္ကုိ ေလး ဂ်ာနယ္လာ၀ယ္တတ္တာကို သိေနတာမုိ႔ အစ္ကိုေလးမလာမခ်င္း သူ႔ဆုိင္ကိုကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္၊ ပထမလာတဲ့ဖယ္ရီကို အစ္ကိုေလး မလာေသးရင္မစီး။ ဒုတိယဖယ္ရီကို မိုးတုိးမတ္တတ္နဲ႔သာစီးသြားတတ္ တယ္။ ဒါကိုအစ္ကုိေလးသိခ်င္မွသိ မွာေပါ့။ အစ္ကိုေလးကဂ်ာနယ္၀ယ္၊ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္၊ၿပံဳးတံု႔တံု႔ လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ျပန္သြားတာ။ သူက သာ ဂ်ာနယ္ေရာင္းရင္း၊ အစ္မေလး ပထမဖယ္ရီမမီလို႔၊ ဒုတိယဖယ္ရီကို ဒုကၡခံစီးသြားတာသိတာ။ ေျပာခ်င္ လိုက္တာလည္း ပါးစပ္ကိုယားလို႔။ ဒါေပမဲ့သူနဲ႔မွ မဆုိင္တာဘဲေနာ္။ လူငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕မပြင့္လင္း ေသးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကိုၾကည္ ႏူးစြာ ၾကည့္ေနခြင့္ပဲရွိတာပဲ။
ေဟာ ဟုိမွာ အစ္ကိုေလးကား ေရာက္လာၿပီ။ အင္း ဒီေန႔ေတာ့ အစ္မေလးပထမဖယ္ရီမီၿပီေပါ့။
___
ဟင္း...ေတာ္ပါေသးရဲ႕။
ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ေစာေစာ လာလို႔။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ ဒုတိယဖယ္ရီက ကိုယ့္ဖယ္ရီမဟုတ္ေတာ့ေနရာမရ ဘူးေလ။ ႐ံုးအေရာက္မတ္တတ္ရပ္ သြားရမွာ။
ဒီမနက္ဒီေလာက္ေအးေန တာ။ စြပ္က်ယ္လက္တုိုနဲ႔အၿမဲတမ္ အိမ္ေနအက်ႌနဲ႔ျမင္ေနက်ဆိုေတာ့ ဒီအနီးအနားတစ္၀ုိက္မွာေနတာပဲျဖစ္ မွာေပါ့။
ေဟာ..သူမကို ဂ်ာနယ္၀ယ္ ၿပီး ခုိးၾကည့္ေနျပန္ၿပီ။
ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္၀ယ္ဖုိ႔ကို ဟုိ ဂ်ာနယ္လွန္၊ ဒီဂ်ာနယ္လွန္နဲ႔အၾကာ ႀကီးအခ်ိန္ဆြဲ၀ယ္ဦးမယ္မဟုတ္လား။
အံမယ္..ၿပံဳးျပျပန္သည္။
ျပန္ၿပံဳးျပတာပဲ ဘာအပမ္းႀကီး တာလုိက္လို႔။ သံုးေလးခါေလာက္ ႀကံဳဖူး႐ံုနဲ႔မွတ္မိႏုိင္တဲ့အသြင္အျပင္မ်ဳိး ရွိတဲ့သူပဲ။
အခုဆုိရင္ သံုးေလးခါေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သံုးေလးလ ေလာက္ေတာင္ရွိေနၿပီ၊ အၾကည့္ခ်င္း အၿပံဳးခ်င္းရင္းႏွီးတာ ဘယ္ဆန္းပါ့ မလဲေနာ္။
အင္း..ဆန္းတာလား။
ဆန္းတာေလးတစ္ခုေတာ့ရွိ တယ္။
အဲဒါ သူမမွာ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ]ကို} ရွိေနတယ္ေလ။
ကိုက သူမကိုအမ်ဳိးသားတစ္ ေယာက္က ဒီလိုလာၾကည့္တတ္တာ မ်ားသိရင္ ဘယ္ေလာက္အူတုိလိုက္ မလဲ။
နယ္မွာတာ၀န္က်ေနလို႔ သူမ အနားမွာအၿမဲမရွိႏုိင္တာကို ကိုက အလုိိမက်ျဖစ္ေနတတ္သည္။
ကို ျပန္လာရင္ေတာ့ ေျပာျပ ၿပီး စçဦးမွပဲ။ ကို အူတုိရင္ သိပ္ခ်စ္ စရာေကာင္းတယ္ေလ။ ဟုိဘက္ လမ္းက ပုဂိၢဳလ္၊ သူကေတာ့ သူမမွာ ခ်စ္သူရွိမွန္းဘယ္သိပါ့မလဲ။ ကိုနဲ႔မွ တြဲမေတြ႕ေသးတာ။
ေဟာ..ထပ္ၿပံဳးျပျပန္သည္။ ျပန္ေတာ့မယ္ဆုိတဲ့အဓိပၸာယ္ပါတဲ့ အၿပံဳးမ်ဳိး။
ေဟာ..ဟုိမွာ သူမဖယ္ရီ လည္းလာၿပီ။ သြားၿပီေနာ္။
ကို မရွိခင္စပ္ၾကား ရင္ခုန္စရာ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေပါ့။
___
သူမ ဖယ္ရီေပၚတက္သြားခ်ိိန္ သူလည္းကားဆီျပန္လာလုိက္သည္။
ဟာ ဒီခ်ာတိတ္မ (သူ႔ထက္ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ငယ္မည္ထင္) သူ႔ကို ေ သူဂ်ာနယ္၀ယ္တုိင္း သူ႔ကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္ေနတတ္သည္။ အားနာပါးနာ၊ အင္း..သူလည္း ျပန္ၾကည့္မိတာပါပဲေလ။ အၾကည့္ ခ်င္းဆံုရင္ သူကၿပံဳးေယာင္ေယာင္ လုပ္ေတာ့ ကိုယ္ကလည္းျပန္ၿပံဳးရ ေတာ့တာေပါ့။
ေယာက်္ားေလးပဲေနာ္။ မိန္းမ လွေလးတစ္ေယာက္ကိုၾကည့္တာ ၿပံဳးတာေလာက္ေတာ့မလြန္ဘူးထင္ ပါတယ္။
သူ႔တစ္အိမ္လံုးကလည္း ဂ်ာနယ္ဖတ္တဲ့သူေတြဆုိေတာ့ မနက္တုိင္းဂ်ာနယ္၀ယ္တာသူ႔အလုပ္ တစ္ခုပင္။
ခ်ာတိတ္မေလးသူ႔ကိုေ ခက္တာက ..သူ႔မွာ ]မ}ဆုိတဲ့ ခ်စ္သူရွိေနတယ္ေလ။
႐ံုးတစ္႐ံုးမွာအရာရွိေပါက္စ ျဖစ္တဲ့ မနဲ႔သူကထာ၀ရလက္တြဲဖို႔ ရည္ရြယ္ၾကၿပီးသား။
ခ်ာတိတ္မေလးကိုေတာ့ သနားပါတယ္။
အင္းေလ..ခရီးသြားဟန္လြဲ ရင္ခုန္တာ၊ ၾကည္ႏူးတာမ်ဳိးကေတာ့ သူတုိ႔ေယာက်္ားေလးေတြအတြက္ ဆန္းတာမွမဟုတ္တာ။
မ ကလည္း ဒါကိုေကာင္း ေကာင္းနားလည္သည္။ စိတ္မခ် လက္မခ်ႏွင့္သ၀န္တုိေနတတ္ေသာ ခ်စ္သူမ်ဳိးမဟုတ္၍ သူကံေကာင္းပါ သည္။
အင္း..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေတြ႕ျဖစ္တဲ့ေန႔ က်ရင္ ဒီအေၾကာင္းေတြေျပာၿပီး စçရဦးမယ္။
___
သူမ အစလြန္သြားၿပီထင္။
ကိုက သူမကို ႐ႈတည္တည္နဲ႔ ၾကည့္ၿပီး "ႏုငယ္မွာ ကုိရွိေနတာ ေျပာျပလုိက္ေပါ့"
သူမ ကို႔ပခံုးကိုမနာေအာင္ထု လုိက္ၿပီးရယ္လိုက္သည္။
"ႏုငယ္ကို သူကဘာမွလာ မေျပာေသးတာ။ ၿပံဳးၿပီးလာေစာင့္ ၾကည့္ေနတာပဲရွိတာကိုရ။ ႏုငယ္က သူဘာမွမေျပာခင္သြားေျပာလို႔ရ မလား"
ကုိက မေက်မနပ္နဲ႔ စူပုပ္ပုပ္ လုပ္ေနေသးသည္။
"ႏုငယ္ဘက္ကသူၿပံဳးျပတာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မ်က္ႏွာ ထားတင္းတင္းနဲ႔ေနေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ ဖယ္ရီစီးတဲ့ေနရာကို ေျပာင္းေစာင့္ လုိက္ေပါ့"
ကို ေျပာသလုိ လုပ္ၾကည့္ဖုိ႔ စိတ္ကူးပင္မရ။
အဲဒီအမ်ဳိးသားေလးေစာင့္ ၾကည့္ေနတာကို ေစာင့္ဖမ္းရတာ။ ဘယ္ေလာက္စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေကာင္းလဲ ကိုမွမသိတာ။
"ႏုငယ္ ကိုေျပာတဲ့အတုိင္း ေနပါတယ္။ ဖယ္ရီေျပာင္းဖုိ႔က်ေတာ့ အိမ္နဲ႔အနီးဆံုးေနμ ဒီေနရာပဲရွိ တာမဟုတ္လား"
အႏူးညံ့ဆံုးအသံနဲ႔ကို႔ကို အ ေၾကာင္းျပခ်က္ေပးလုိက္သည္။
"ကဲပါ ဒါဆုိလည္း ကိုမျပန္ခင္ ႏုငယ္နဲ႔အဲဒီေနရာမွာလာေစာင့္ေပး မယ္။ ႏုငယ္မွာခ်စ္သူရွိတာသိသြား ရင္ သူေနာက္ဆုတ္သြားမွာပါ။ ဒီ အတုိင္းဆုိ တစ္ဖက္လူကိုေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေပးသလိုျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ႏုငယ္ေနာ္ က်ပ္က်ပ္သတိထား။ ကုိစိတ္မခ်တာသိရဲ႕သားနဲ႔"
သိသားပဲ သူမလည္း]ကို}ကလြဲ ၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွမခ်စ္။
အဲ..အၿပံဳးခ်င္း၊ အၾကည့္ခ်င္း ဖလွယ္တာေလာက္ေတာ့...
ဖယ္ရီေစာင့္ရင္းအပ်င္းေျပပါ ကိုရဲ႕။
___
မ က မ်က္ဆံနက္နက္ေလးကုိ သူ႔ဘက္သို႔ေစြၾကည့္ရင္း...
"ဒါဆုိလည္း ေမာင္ဆုိင္ေျပာင္း ၀ယ္ခ်င္၀ယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိန္ ေျပာင္း၀ယ္ခ်င္၀ယ္ေပါ့။ ဒီလိုဆို ဆံုစရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူးေလ။
မ က ကိစၥတစ္ခုကို အေျဖ ထုတ္ရာမွာ သိပ္ေတာ္သူပင္။ သခ်ၤာ နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးထားလို႔ထင္ရဲ႕။
"မ ကလည္း အေမေစ်းသြား တဲ့ အခ်ိန္က ဒီအခ်ိန္ပဲေလ။ အဲဒီ ဆုိင္က ေစ်းမွန္ေတာ့ တျခားဆုိင္ မ၀ယ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေဖာက္သည္ ျဖစ္ေနၿပီေလကြာ.."
မကမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီး သူ႔ကို ၾကည့္သည္။ သ၀န္တုိစရာရွိရင္ ၀ုန္းဒုိင္းႀကဲၿပီးမတုိတတ္၊ ဣေႁႏၵေလး၊ သိကၡာေလးနဲ႔ေ၀့ၿပီး ၀ဲၿပီးသ၀န္တို တတ္တာ မçအက်င့္ပင္။
"စိတ္ခ် ေမာင္ကေတာ့ မကလြဲ ၿပီး ဘယ္ေကာင္မေလးမွေခါင္းထဲ မရွိဘူး"
ၾကည့္တာေလာက္ေတာ့ မ နားလည္ေပးႏုိင္မွာပါေနာ္။
"ေမာင့္ကိုယံုပါတယ္။ ကေလး မေလးအတြက္စိတ္မေကာင္းလို႔ပါ။ ခမ်ာ ေမာင့္ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနရွာတယ္ မဟုတ္လား"
လာၿပီ.လာၿပီ သ၀န္တုိတာကို ခပ္ပါးပါးေလးအုပ္ထားတဲ့ က႐ုဏာ စကား။
သူရယ္ခ်င္လာသည္။
"ကဲပါ ေမာင္ေနာက္ေန႔မနက္ မç႐ံုးမသြားခင္လာေခၚခ်ည္၊ ေမာင္ ဂ်ာနယ္၀ယ္တာကို မ လိုက္ခဲ့မယ္။ ေမာင့္မွာခ်စ္သူရွိတယ္ဆုိတာ သိ သြားရင္ ေကာင္မေလးလက္ေလွ်ာ့ သြားမွာပါ။ ခက္တယ္။ ခုေခတ္ ေကာင္မေလးေတြကလည္း ခ်စ္သူ ရွိလား၊ အိမ္ေထာင္ရွိလား မစံုစမ္းဘဲ ဇြတ္ႏွစ္ႀကိဳက္ၾကတာမ်ားတယ္"
အဘြားအုိႀကီးေလးလို မ က ညည္းတြားေျပာဆုိေနသည္။
"အဲဒါေတာင္ ေမာင္ အိမ္ေန ရင္း အ၀တ္အစားနဲ႔သြားတာေနာ္"
သူ ဆက္စလုိက္စဥ္ မက မ်က္ ေစာင္းထုိးၿပီး..
ၿပီးေတာ့
"လုပ္မေနနဲ႔ ေမာင္ၾကည့္လို႔ သူၾကည့္တာကိုသိတာေပါ့။ ၾကည့္ တာကအျပစ္ဆုိရင္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး မွာရိွတာပဲ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ မက ခ်ာတိတ္မေလးအေရွ႕မွာျမင္သာ ေအာင္ေနျပေပးရမယ္လို႔ ေတာင္း ဆုိခဲ့ေလသည္။
အင္း..ခ်ာတိတ္မေလး အတြက္ေတာ့စိတ္မေကာင္း။ သူ႔ရဲ႕ နံနက္ခင္းပံုျပင္လွလွေလးတစ္ပုဒ္ ေတာ့ အဆံုးသတ္ရေတာ့မွာေပါ့။
___
အစ္မေလးေဘးနားမွာအစ္ကို ႀကီးတစ္ေယာက္က အစ္မေလးရဲ႕ ထမင္းခ်ဳိင့္ေလးကို ကိုင္ေပးၿပီးရပ္ ေနသည္။
အစ္မေလးက အရင္ကလို ဒီဘက္ကိုမၾကည့္ေတာ့။ အစ္မေလး ရဲ႕အစ္ကိုႀကီးကသာ လွမ္းတၾကည့္ ၾကည့္။
အစ္မေလးႏွယ္ဗ်ာ ရည္းစား ရွိရဲ႕သားနဲ႔ ဂ်ာနယ္၀ယ္တဲ့အစ္ကို ေလးေတာ့ သနားပါတယ္။
သူ ၾကားကေန အစ္မေလး အေပၚစိတ္တုိလိုက္သည္။ ႐ုပ္လွတဲ့ မိန္းကေလးေတြမ်ားဒီလိုပဲလားမသိ။
ေဟာ ဟုိမွာ အစ္ကုိေလးကား ...
အစ္ကိုေလးစိတ္ပ်က္ၿပီး ေနာက္ေန႔သူ႔ဆုိင္မလာေတာ့ရင္ သူ႔ ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ေလ်ာ့ ေတာ့မွာပဲ။
စုိးရိမ္ပူပန္စြာ ၾကည့္လိုက္စဥ္ ကားထဲကအစ္ကိုေလးနဲ႔အတူ အစ္မ ႀကီးတစ္ေယာက္...
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔႐ုိး႐ုိး ႐ွင္း႐ွင္းလွေနတဲ့အစ္မႀကီးလက္ကို အစ္ကိုေလးကဆြဲထားသည္။
ဟာ ဒီလူေတြ..
ဘယ္လုိေတြလဲ..
ကိုယ့္မွာလည္း အတြဲကိုယ္စီ ရွိရဲ႕နဲ႔။
သူ႔ရဲ႕က႐ုဏာစိတ္ေတြခုန္ ေပါက္ထြက္ေျပးသြားၿပီး ေဒါသေတြ စုၿပံဳ၀င္ေရာက္လာသည္။
အစ္ကိုေလးကအရင္ကလို အစ္မေလးရပ္ေနတဲ့ ေနရာဆီ မၾကည့္။ အစ္ကိုေလးရဲ႕အစ္မႀကီးက သာ၊ မသိမသာေစြၾကည့္တာေတြ႕ရ သည္။
ဂ်ာနယ္ေတြလွန္ေလွာၾကည့္ ေနတဲ့ အစ္ကိုေလးကို အရင္ကလို ေတာင္ မၿပံဳးျပျဖစ္ေတာ့...
ေဟာ ဟုိမွာ ဖယ္ရီလာၿပီ။ အစ္မေလးက ဖယ္ရီေပၚတက္သြား ၿပီ။ လိုက္ပို႔တဲ့အစ္ကိုႀကီးလည္း လွည့္ျပန္သြားသည္။
"ေမာင္ ညေနလာမႀကိဳနဲ႔ေတာ့ ေနာ္။ မ အစည္းအေ၀းရွိတယ္။ ညေနပိုင္းနည္းနည္းေအးလာၿပီေနာ္။ ေရခ်ဳိးတာၾကာမေနနဲ႔ဦး။
အစ္မႀကီးက ဂ်ာနယ္ဖုိးထုတ္ ရွင္းေနတဲ့အစ္ကိုေလးကို မွာေန သည္။
"အင္းပါ။ညမွ ေမာင္ဖုန္းဆက္ လုိက္မယ္"
အစ္ကိုေလးကလည္း ႏူးညံ့ခ်ဳိ သာစြာ..၊ ဟင္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ေတြ ကိုယ့္ခ်စ္သူေတြမွ အားမနာ။
ထြက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ စံုတြဲရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ၿပီးေဒါသေတြ ကို တံေတြးနဲ႔အတူမ်ဳိခ်လိုက္သည္။
"ေပးစမ္းပါဦးဟာ ငါ့ကုိ ေရ ေအးေအးေလးတစ္ခြက္"
သူ႔ေဘးက ေရခဲေရေရာင္းတဲ့ မိနီဆီမွာေရလွမ္းေတာင္းလိုက္သည္။
"ဒီေလာက္ရာသီဥတုက ေအး တဲ့ၾကားထဲ ေရာ့ သိပ္မေအးတာ ေသာက္ က်ဳပ္ကတြန္႔တုိလုိ႔ မဟုတ္ ဘူး။ ေတာ္လည္ေခ်ာင္းနာ မွာစုိး လို႔..။
မိနီက ေစတနာဗရပြနဲ႔ေရခဲ ေရတစ္ခြက္လွမ္းေပးသည္။
ေၾသာ္..ေျပာဖို႔ေမ့ေနလုိက္ တာ။
မိနီလား...
မိနီက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အိမ္သူ သက္ထားထက္ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ နားလည္ဂ႐ုစိုက္ေပးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ရဲ႕ ]ဟုိဟာ}ေပါ့။
___
အုိမာဆမ္